Oogpotlood

In de Arabische taal betekent « Khôl » « Zwart ». Wanneer Egyptische mannen en vrouwen hun ogen verduisterden, gebruikten ze Khôl. Ook nu nog wordt in veel oosterse landen, van de Maghreb tot India, khôl door beide seksen gedragen om de weerspiegeling van het oog een sensuele en magnetische diepte te geven.

Vandaag de dag wordt de khôl door beide seksen gedragen om de weerspiegeling van het oog een sensuele en magnetische diepte te geven.

Hoewel de trend ons wil doen geloven dat mannen weer make-up moeten gaan dragen, grijpt onze cultuur eerder terug naar vrouwen. De laatste jaren is het geëvolueerd tot potloden, liners, poeders, crèmes, sticks, en alle merken hebben hun eigen interpretatie van dit eeuwenoude product. Tot Guerlain toe, dat de oorsprong van khôl in herinnering brengt door het ontwerp van zijn product.

Makkelijker aan te brengen dan men denkt, is het een paradepaardje voor de ogen. Met een eenvoudig lijntje, fijn of heel dik, afhankelijk van je voorkeur, worden de ogen aangekleed en bieden zich een boeiende intensiteit aan. We herinneren ons allemaal de wijfjesogen van de grote Amerikaanse actrices, of de heldere en sprankelende blik van een gesluierde vrouw, een blik die gesublimeerd wordt door deze lijn die haar oogappel doet schitteren.

De khôl heeft deze kracht. Het is zo verankerd in het menselijk ras, zo geconnoteerd door zijn oorsprong dat het uitnodigt tot het denkbeeldige, tot reizen, dat het een soort magische aura van tijdloze esthetiek creëert. Zelfs vandaag, om naar zijn kantoorcollega te staren die zijn koffie op heeft zonder er nog een te zetten, is het een instrument van visueel bezit.